Wyspa Luzon to największa wyspa archipelagu Filipin, o powierzchni 104 tys. km². Manila znajduje się na szczycie listy najgęściej zaludnionych miast na świecie. Zamieszkuje ją około 40 milionów mieszkańców.
Manila
Największym miastem wyspy jest Manila, która jest stolicą kraju. Była pierwszą miejscowością w naszej filipińskiej podróży. Jak tylko wyszliśmy z lotniska od razu stwierdziliśmy, że Manila jest dużym, brudnym i zatłoczonym miastem. Zupełnie potwierdziły się niepochlebne komentarze, o których czytaliśmy w internecie. Manila wśród większości opinii nosi zaszczytny tytuł najbrzydszego miasta Azji Południowo-Wschodniej. Nie mieliśmy zamiaru tu na dłużej zostać. Jeszcze tego samego dnia pojechaliśmy na północ wyspy do Banaue, gdzie znajdują się przepiękne tarasy ryżowe wpisane na listę UNESCO.
Bilety autobusowe do Banaue kupiliśmy jeszcze w Polsce za pośrednictwem strony internetowej https://ohayamitrans.com/.
Do Manili przylecieliśmy w samo południe. Mieliśmy sporo czasu, żeby przedostać się na dworzec autobusowy, skąd odjeżdżał nasz autobus do Banaue. Postanowiliśmy, że do dworca dostaniemy się metrem, wystarczyło jedynie dojść do pierwszej stacji metra. Z lotniska Ninoy Aquino International Airport | Terminal 1 do stacji Baclaran czekało nas ok. 7 km marszu. Dokładnie znaliśmy trasę przejścia, ponieważ jeszcze w domu wydrukowaliśmy sobie mapki. 🙂
Już po pierwszych 20 minutach stwierdziliśmy, że uprał jest potworny i że ciężko będzie przejść nawet te 7 km. Postanowiliśmy, że dojdziemy do głównej ulicy i w razie poważnego kryzysu złapiemy taryfę lub tricykla. I tak szliśmy bez pośpiechu przypatrując się mieszkańcom i okolicy. Filipiny nie są typowym azjatyckim krajem. Tutaj wszyscy mówią po angielsku, widać tu wpływy Ameryki i Hiszpanii. Niestety nie dało się nie zauważyć, że to biedny kraj, a spora część ludzi żyje w skrajnym ubóstwie.
Od razu rzuciły nam się w oczy słynne filipińskie jeepneye, które zostały stworzone z amerykańskiego jeepa wojskowego z czasów II wojny światowej. Kultowy jeep nadal dominuje na miejskich drogach :). Pojazdy te olśniewają ulice Manili kolorowym wystrojem przedstawiającym filipińskie obrazy religijne i popkulturowe.
Manila ma też opinię niebezpiecznego miasta, często w kontekście napaści i kradzieży. Ze swojej strony możemy przyznać, że nie spotkała nas tam żadna nieprzyjemna sytuacja związana z bezpieczeństwem.
Po dwugodzinnym spacerze złapaliśmy jednak taksówkę i pojechaliśmy za 300 PHP na dworzec autobusowy Ohayami Trans. Odebraliśmy swoje bilety, zostawiliśmy swoje bagaże i jeszcze raz wyruszyliśmy w miasto. Do odjazdu autobusu zostało jeszcze kilka godzin.
Manila jest stolicą mało ciekawą. Nie jest to Bangkok czy Hanoi daleko jej do tych miejsc. Jedno jest tylko porównywalne: hałas, wiszące zwoje kabli elektrycznych, uliczne bazary i markety. Nie widzieliśmy na mieście żadnych turystów. W Manili są dzielnice bardzo niebezpieczne, gdzie biedni Filipińczycy żyją w slamsach, w szałasach z blach, czy z kartonów. Są także dzielnice bardzo bogate, gdzie wręcz przepych i bogactwo odpycha.
Banaue- tarasy ryżowe
Do wioski Banaue jechaliśmy autobusem całą noc. Po całej podróży byliśmy bardzo zmęczeni. Pamiętajcie, że za nami był długi lot z dwoma przesiadkami: w Amsterdamie i Kantonie. Potem pół dnia włóczyliśmy się po Manilii. Niestety w autobusie prawie nic nie pospaliśmy. Kierowca puszczał głośną muzykę a w dodatku strasznie było zimno (klimatyzacja była włączona chyba na pełny regulator). Podsumowując nie spaliśmy od 2 dni.
Do miasteczka Banaue dojechaliśmy o 5 rano. Zdecydowaliśmy, że nie zostajemy na noc w Banaue. Chcieliśmy od razu wyruszyć w kierunku tarasów ryżowych i dopiero tam poszukać homestay’a.
Banaue jest niedużym górskim miasteczkiem położonym w północnej części wyspy Luzon. Samo miasteczko nie jest szczególnie interesujące. Niedaleko miasteczka, na zboczach gór, można podziwiać przepiękne tarasy i tam chcieliśmy uderzyć w pierwszej kolejności.
Po śniadaniu zostawiliśmy w restauracji nasze duże plecaki a zabraliśmy tylko najpotrzebniejsze rzeczy. We wiosce Batad, zlokalizowanej na zboczach tarasów ryżowych planowaliśmy zostać jedną noc.
Żeby dostać się do wioski Batad trzeba dojechać do Saddle Point. Wsiedliśmy do tricykla i za 300 PHP/2 os i po 30 minutach byliśmy na miejscu.
Po dotarciu do Saddle Point bez problemu znajdziecie szlak prowadzący do wioski Batad. Szlak jest bardzo łatwy, w godzinę byliśmy na miejscu, a po drodze podziwialiśmy piękny widoki.
Tarasy ryżowe w okolicach Banaue i Batad
Utworzone na zboczach gór tarasy ryżowe liczą około 2000 lat liczące ok. 2000 lat. Przez Filipińczyków uważane za ósmy cud świata :). Tarasy ryżowe znajdują się na wysokości 1500 m n.p.m. i zajmują powierzchnię 10 360 km². W 1995 zostały włączone na listę światowego dziedzictwa UNESCO. Obecnie tarasy nawadniane są przez system irygacyjny, który wykorzystuje wodę z lasów deszczowych. Jednak część z tarasów obecnie nie jest wykorzystywana pod uprawę, przez co pola ulegają stopniowemu wyniszczeniu.
- Zabierzcie ze sobą moskitierę, jeśli planujecie zostać na noc w okolicach tarasów ryżowych.
- Do wioski można dojść we własnym zakresie, nie dajcie się nabrać, że trzeba wynająć przewodnika.
- Nocowaliśmy u filipińskiej rodziny (Foreigners Inn). Warunki były takie sobie, ale widok z okna wynagradzał wszystkie niedogodności. To był najtańszy nocleg w trakcie całego naszego pobytu na Filipinach- 400 PHP / pokój 2 os. bez łazienki.
Niedaleko wioski Batad znajduje się przepiękny wodospad Tappiya Falls. Polecamy się tam wybrać, szczególnie po trekkingu w upale. Kąpiel była bardzo orzeźwiająca :).
Powrót z wioski Batad do Banaue
Rankiem pokręciliśmy się jeszcze po tarasach ryżowych. Mogliśmy wtedy podglądać pracujących mieszkańców i ich życie codzienne.
Wróciliśmy do Saddle Point i czekaliśmy aż zabierze nas jakiś jeepney do Banaue. Na szczęście nie trzeba było długo czekać. To była nasza pierwsza przejażdżka tym kosmicznym pojazdem, w dodatku na dachu!
- Jeepney do Banaue z Sadle Point 150 PHP/ os
Jak dostać się z Banaue do Sagady?
Dotarliśmy jeepneyem do Banaue. Odebraliśmy nasze bagaże, znowu coś zjedliśmy i rozpoczęliśmy poszukiwania transportu do Sagady, gdzie znajdują się słynne wiszące trumny na skałach.
Bezpośredni autobus do Sagady niestety odjechał. Zabraliśmy się jeepneyem do miejscowości Bontoc, a stamtąd nie mieliśmy problemu z jeepneyem do Sagady. Wystarczyło popytać miejscowych, który pojazd dokąd jedzie. Wszystkie jeepneye wyruszają, dopiero kiedy wsiądzie odpowiednia ilość osób. Nie ma rozkładu jazdy.
- Jeepney z Banaue do Bontoc jedzie się ok 1 godziny, koszt 150 PHP/ os
- Jeepney z Bontoc do Sagady jedzie kolejne 45 minut, a cena za przejazd wynosi 40 PHP/ os
Sagada- wiszące trumny
Sagada jest niedużą miejscowością położoną w górzystym regionie północnej części wyspy Luzon. Jest oddalona od Banaue o ok. 70 km. Turystów do Sagady przyciągają głównie wiszące trumny. Filipińczycy z okolic Sagady wierzą, że zmarłych należy chować gdzieś na podwyższeniach, w miejscach przewiewnych, żeby dusze mogły swobodnie opuszczać ciała. W okolicy jest kilka miejsc z widocznymi trumnami, my wybraliśmy się do Echo Valley. Podobno najstarsze trumny mają ponad 500 lat. Szokujące było, że spomiędzy rozpadających się desek widać było kości zmarłych.
- W miejscowości Sagada jest dużo sklepików, restauracji i spory wybór homestay’ów.
- Próbowaliśmy we własnym zakresie zobaczyć wiszące trumny w Echo Valley, jednak na wejściu do parku zatrzymała nas ochrona parku i kazała okazać bilet wstępu. Musieliśmy wrócić do centrum Sagady i w centrum informacji kupiliśmy bilety. Żeby zobaczyć wiszące trumny należy zapisać się do grupy turystów na konkretną godzinę. Wycieczka z grupą trwa 3 godz. Niestety wszystkie listy rezerwacji były zajęte. Nas gonił czas i zdecydowaliśmy się na wycieczkę z prywatnym przewodnikiem.
- Koszt przewodnika który oprowadzał nas po Echo Valley 200 PHP/ całość
- Chcąc wejść na teren Echo Valley spodziewajcie się opłaty środowiskowej 35 PHP/ os.
- Echo Valley nie można zwiedzać bez przewodnika.
Baguio city
Zatrzymaliśmy się w tym mieście w trakcie drogi powrotnej z Sagady do Manili. To duże i dosyć zatłoczone miasto. Miasto jest bardziej przyjazne w porównaniu do Manili. W centrum miasta był park ze zbiornikiem wodnym. Byliśmy w Baguio w niedziele. W tym dniu mieszkańcy relaksowali się wokół stawu, spacerowali, spędzali czas z rodziną:).
- Bilet autobusowy z Sagady do Baguio 220 PHP. Bilety kupiliśmy bez wcześniejszej rezerwacji. Droga bardzo kręta i nie da się spać.
- Hotele i Hostele w Baguio są stosunkowo drogie. My przyjechaliśmy tu późnym popołudniem. Kilka godzin z plecakami na plecach szwendaliśmy się po mieście, żeby znaleźć nocleg poniżej 1000 PHP. Zdecydowaliśmy się w końcu na nocleg w pokoju wieloosobowym w hostelu Upstairs bad&bath Hostel. Hostel ma dobrą lokalizację, jest blisko do dworca autobusowego (ok 600 m). Zapłaciliśmy 350 PHP/ os. Warunki było ok. Adres hostelu: Leonard Wood Road.
Po mieście szalały kolorowe jeepneye.
Jak dostać się z Baguio do Manili?
W ciągu dnia kupiliśmy bilety na autobus do Manili. Zdecydowaliśmy się na przewoźnika Liner Trans. Żeby kupić bilety, trzeba się wybrać do Victory Liner Terminal Baguio City, z naszego hostelu mieliśmy tu bardzo blisko. Ten przewoźnik oferuje bardzo duży wybór odnośnie do godziny odjazdu autobusów w kierunku Manili. My kupiliśmy na godz. 21.40. Mieliśmy cały dzień na zwiedzanie Baguio.
Jakie są nasze wrażenia odnośnie do Baguio. Takie sobie, w zasadzie nie ma tu nic ciekawego do roboty. Miasto jak miasto, żałowaliśmy, że więcej czasu nie spędziliśmy w Sagadzie.
- Autobus przyjechał do Manili o 3 nad ranem na dworzec autobusowy Pasay, jest blisko lotniska z lotami krajowymi (terminal 4)
Filipiny informacje ogólne tutaj
Flilipiny najlepsze atrakcje wyspy Palawan tutaj
Filipiny : Cebu i Bohol tutaj
